Yazıdır.

Günümüz kamusal alanının giderek işlevsizleşmesi ve sadece geçiş mekanı olarak kullanılmasına karşın, kamusal alanın tersinir bir davranışla duraksama/durak mekanına dönüşmesi!  TERS AÇI

Günümüz ölçeği ve hızlı nüfus artışı sonucu kentin giderek büzülmesi ve tabiri caizse suyunun yavaş yavaş çekilmesi/ kentin ve kentlinin nefes alabileceği alanların buharlaşmasıyla birlikte günümüz kenti kamuya dair sahip olduğu ve olması gereken potansiyeli kaybetmektedir. Hâlbuki İstanbul, sahip olduğu ve uyandırılmayı bekleyen ve ötedir beri kamuya ait ölü mekânlar cennetidir. Bunlardan biri olan Camialtı Tersanesi günümüz itibariyle kullanılmamakta ve tüm potansiyel, heybeti ve vaat ettiği geniş hacimleriyle projemizin sözünü söylediği yerleşke olarak seçilmiştir.

Tersane, geniş hacimli kapalı yapıları olan hangarları, dizili atölyeleri, vinçleri ve bunların kesişmeleriyle oluşan hacimleri, kıyısı ve bunlara eklenen “aparatlarla” , kullanıcının belirlediği ve değiştirdiği, işlev ve mekanla tekrar tanımlanır. Bunu yaparken yöntem olarak tersanenin karakteristik özelliklerine ve fiziğine müdahale etmeden mekanı kamusallaştırmaya yarayan küçük müdahaleleri benimser.

Seyyar özellik taşıyan iskele sistemi üzerine monte edilmiş plakalar kullanıcı tarafından dönüşüme/değişime uğratılarak, yeri geldiğinde gölgeleme elemanı, sergi mekanı, aydınlatma birimleri ya da oturma elemanları olarak kullanılırken, yeri geldiğinde fiziksel kodlama takibiyle sirkülasyonu (merdiven ve rampaları) oluşturuyor. Tüm bu iskele sisteminin kullanıcı parametresiyle tanımlanması hem mekanı hem de işlevi interaktif hale getirip mekanı oyun düzlemine çekiyor. Bu sayede kentlinin hafta sonu aktivitesi yeniden tanımlanıyor.